نیم نامه

شُکر واجب که هیچ مادری نزائید آن نطفه ی هرگز بسته نشده ی آن اسپرمِ هرگز رد و بدل نشده ای را که نیمه ی گمشده ی ما بود!

.

شکر واجب که نیمه ای از ما نشد آن نیمی که نامش را نیمه ی خود گذاشتیم و دو بال چون فرشتگان بر پشتش پنداشتیم و روی قلب باطری خورِمان،به غلط نامش را نگاشتیم!

.

شکر واجب که نیمه بودم و نیمه ماندم و هرگز به تکامل نیمی نزادم که نیمه ای چون خودم را گریزان کند از وصل،

از شکل دادن به پازلی که تکه ای همیشه گم،ناقص می کند تصویر خنده اش را،

از آن شکل نگرفته ای که هر چه دوید،به سراب قطعه های گمشده اش نرسید،

از من!

.

89.5.10

ماری