بدون سلام می آیی و بی خداحافظی می روی.
باورت شده که نسیمی؟
که باید بوزی و بلرزانی؟
که در هر گذرگاه،منزلی را به ویرانی بکشانی...
که دست بر هر بدنی بلغزانی و همین که آرامَش گرفت،سر بچرخانی،روی برگردانی...
.
آرامِ جانم،طوفانی در راه است.
از همان راهی که آمدی بازگرد.
فریب دنیای کوچک مرا نخور،
که اینبار ارمغانم برایت چیزی نخواهد بود جز ویرانی!
.
89.7.25
ماری
۳ نظر:
salam mari joon
matnet ghashang bod,be dele man ke kheyli neshast
سلام مارال. كتابت رو تهيه خواهم كرد.
خوشحالم كه بلاگمو لينك كردي. باعث افتخاره.
از گودر دنبال ميكنم
ALiywwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww
ارسال یک نظر