تهوع

آنچه که مرا می پوساند نه تَری لبهای توست،

نه عرق دستان من،

نه خیسی قطره اشکی که از شوق وصل ریخته باشم،

یا حتی نمِ باران.

تار و پودم را رطوبت استفراغهای بی وقفه ای پوسانده که حاصل زایش تهوع های ناشی از شنیدن حرفهای تکراری توست!

.

89.9.19

ماری