دیر،دیر شد.

تو هنوز سراپا نازی و نیازمند ستایش و حیف که زبانم این روزها کوتاه است و دهانم حتی از آوردن نامت عاجز!

.

حیف که حتی نیازی به حضورت نیست،که در اطرافم جایی خالی نمانده تا لااقل جای خالی ات به چشمم بیاید.

.

حیف که نبودنت بی رنگ شده و زیبایی چشمانت عجیب کمرنگ و دنیایم به هزاران رنگ دیگر رنگارنگ گشته!

.

هوا باز سرد شده.نزدیک زمستان است و تن من اما گرم شده به آغوشی که از آنِ تو نیست!

روزهای گند نبودنت بالاخره گذشت و حیف که چند سال دیر،دیر شد...

لبخندی به تشکر نثارت می کنم که اگر تلخی زهر تو را نچشیده بودم،صدای قرچ و قروچ شیرینی این لحظه ها را زیر دندانهایم هرگز به این وضوح نمی شنیدم،هرگز!

.

89.8.7

ماری