چای خوش عطرِ حماقت

احمق که می شوم فکر می کنم چه ساده می توان دشوار را آسان کرد،

می توان لحظه ی دیدار را تکرار کرد.

.

احمق که می شوم،بی نیاز از معجزه می توانم به یکی از ده فنجان چای روزانه ام دعوتت کنم،

بی تعجب از احوالت بپرسم،

بی هیجان از روزمرگی ها بگویم و

عصر را به شب و شب را به صبح رسانیم.

.

احمق که می شوم فکر می کنم دستی از زور بر سرم نیست و

جبری بر سر راهمان هرگز نبوده و

یک پیمانه اضافه تر چای دم می کنم.

نزدیکِ ساعت آمدنت است.

.

89.6.25

ماری