لحظه های کشدار

می خندم.هی می خندم.هی بلند،بلند و بلندتر،می خندم!

هی چشمامو باز می کنم،هی می بندم.باز می کنم،می بندم و

مدام،یک روند،بی نفس،می خندم.

اشک از چشمام میاد!دیوار روبرو جلوی چشمم تار شده.

از بس ریسه می رم ،گونه هام از اشک پر شده و باز...می خندم!

غلت می زنی،بی حوصله نیگام می کنی،یه نخ "مارلبورو"ی فیلتر سفید روشن می کنی،بالشتو میاری بالاتر که بهش تکیه بدی،زیر لحاف جابجا می شی و ... پُک می زنی،بی نفس!

خوابت پریده انگار!

خنده ت گرفته انگار!

می خندی.هی بلند،بلند و بلندتر،می خندی!

هی با چشمای گشاد منو نیگا می کنی و ... می خندی!

اشک از چشمات میاد.حتماً عکس صورتم جلوی جفت چشمات تار شده.

از بس ریسه می ری،گونه هات از اشک پر شده و باز ... می خندی.

غلت می زنم،نگاهت رو سقف خشک می شه،پک آخر رو تا ریه ت جا داره فرو می دی.

صدای لرزونت عین روز اول تو اتاق می پیچه:

هنوزم باورم نمی شه که اینجایی!

88.12.24

ماری